خودکشی

غزل پُست مدرن از اینجانب « پاسبان پارسی » بنام « اعتقاد »

حرفای قدیمی و اعتقادِ بی دلیل

دین خدایی و بالایی شاهده اوس‌کریم

هم‌سطح هیچکس نیست قبول

من اعتقاد ندارم خیلی وقته باهم قهریم

×××

نکرد نظر به من ، بندهِ حقیر

شبهایی که تا صبح گریه بود

هنوزم لطفی نشد به جهت یاری

گفت: به فریاد فقیری میرسه خیلی زود

×××

الان برسه بمن ببخش شرمندم

کمک نکردی وقتی افتادم تو مرداب 

زمانی که توی بی پولی غلت میخوردم

اما حالا نوش دارو بعدِ مرگِ سهراب

×××

من همینکه زندم از خودت خیلی متشکرم

خدایا شرمندم دیگه نداری جای تو دلم

عشقی که خیلی وقته مُرده ، بدون روحه

حرفامو تو چند خط گفتم و دارم میرم

×××

میرم بدون تو جایی توو اعماق جنگل

یه جایی دور از انسان و خودت ، خداااااا

یه مکانی بدور از تکنولوژیِ بشرِ امروزی

میخام زندگی کنم از همه جهان ، جداااااا

غزل پُست مدرن بنام « اعتقاد » از اینجانب « پاسبان پارسی »

این غزل در سامانه اینترنتی وزارت ارشاد ثبت ادبی شده است و هرگونه کپی برداری به هر نحوه در صورت مشاهده پیگرد قانونی دارد.