منِ دیگری
منِ دیگری...
در قلبم جهانی در آشوب است
در سرم ناظمی با باتوم است
در جانم شخصی توو حس قاتل است
به کجا خواهم رسید
×××
نهادینه شده در مغزم بذر
شخصیت دیگریم ، آدمِ رزل
فرار نُرون از کوچک ترین درز
به کجا خواهم رسید
×××
عصبی ، هر آدم خود لعنتی‌ست
این جسم عاشقِ کفن نیست
این روحِ این بدن نیست
به کجا خواهم رسید
شاعر: پاسبان پارسی
‹ برداشت از این غزل با ذکر نام شاعر و منبع انتشار مانعی ندارد ›